Ζήσαμε τρεις ολόκληρες εβδομάδες στον αστερισμό του Βατικανού και σε όλο το μυστηριακό πλαίσιο που προκαλεί στο νου όλων μας η ανάδειξη του νέου Ποντίφικα. Και αυτό γιατί δεν είναι μόνο ο θρησκευτικός ηγέτης των Ρωμαιοκαθολικών απανταχού της οικουμένης, αλλά και επειδή είναι ο ανώτατος πολιτειακός και πολιτικός άρχοντας του κρατιδίου του Βατικανού. Μία ταινία που αξίζει να δει κανείς είναι «Οι Δύο Πάπες», η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην ψηφιακή πλατφόρμα του NETFLIX και που μας δείχνει την ουσιαστική προσωπική και πνευματική σχέση που δημιούργησαν οι δύο τελευταίοι Πάπες που τώρα βρίσκονται «εν τόπω χλοερώ και εν τόπω αναψύξεως», ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος και ο Πάπας Φραγκίσκος.
ΔΙΑΡΘΩΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Η ταινία διαρθρώνεται σε τρία επίπεδα: το πρώτο ξεκινά με το Κονκλάβιο που εκλέγει τον Πάπα Βενέδικτο 16ο και που ο βασικός αντίπαλος του ήταν ο Καρδινάλιος τότε Χόρχε Μπεργκόλιο. Το δεύτερο επίπεδο είναι η επίσκεψη του Μπεργκόλιο στο Βατικανό, προκειμένου να συναντηθεί με τον Πάπα Βενέδικτο 16ο, με βασικό του στόχο την κατάθεση της παραίτησής του από το να είναι Καρδινάλιος. Και το τρίτο επίπεδο, η παραίτηση του Βενέδικτου 16ου και το Κονκλάβιο εκείνης της εποχής που εξέλεξε τον Μπεργκόλιο σε Πάπα όπου και μετονομάστηκε σε Φραγκίσκο. Σε αυτές τις δύο ώρες που κρατά η ταινία, όλη η υπόθεση εστιάζει στο δεύτερο επίπεδο. Στη δημιουργία προσωπικής-φιλικής σχέσης του Βενέδικτου με τον Φραγκίσκο, η εξομολόγηση που κάνει ο ένας στον άλλον, το ταξίδι στο παρελθόν του Φραγκίσκου και στην απόφαση να γίνει ιερέας, η δικτατορία της δεκαετίας του 1970 που τον σημάδεψε στην Αργεντινή, με όλη τη σκληράδα που φέρουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και η άρνηση του Βενέδικτου να υπογράψει την παραίτηση, διότι τον προόριζε για τον επόμενο Πάπα. Παρόλο που είναι δύσκολο το πλαίσιο και η ισορροπία μεταξύ της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας, η ταινία καταφέρνει να μας κάνει μυσταγωγούς της σχέσης των δύο, που πέρασε από σαράντα κύματα, λόγω της αμοιβαίας καχυποψίας των δύο, φτάνει στο χτίσιμο μιας αμοιβαίας εμπιστοσύνης των δύο, που καταλήγει στο χαμόγελο ικανοποίησης και χαράς του Βενέδικτου στο άκουσμα της εκλογής του Φραγκίσκου στο παπικό αξίωμα και την ανακοίνωση της προσευχής όλων των πιστών στη Καπέλα Σιξτίνα από τον νεοκλεγέντα Φραγκίσκο στον εξώστη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.
«Προσεύχομαι στο Θεό, έχω πίστη, αλλά δεν με ακούει»
Η ταινία αυτή μας δείχνει επίσης πως οι δύο αυτοί άνθρωποι, παρόλο που είναι ηγέτες θρησκευτικοί και πολιτικοί, μας τους δείχνει πιο καθημερινούς, με τις αδυναμίες και τα πάθη τους, με τις δύσκολες στιγμές τους αλλά και τις σκληρές αποφάσεις που πρέπει να πάρουν για το καλό της Παποσύνης και του Ποιμνίου τους αλλά και της «Εκκλησίας» τους, αλλά και φυσικά για την υστεροφημία τους. Η ταινία μας δείχνει το πλαίσιο της αγαστής συνεργασίας για το κοινό καλό και πως πολλές φορές χρειάζεται και η υποχώρηση, ταπείνωση που ωφελεί το σύνολο. Μια χαρακτηριστική ατάκα είναι όταν ο Βενέδικτος λέει στον Φραγκίσκο «Προσεύχομαι στο Θεό, έχω πίστη, αλλά δεν με ακούει». Πολλές φορές η αμφισβήτηση και η ματαίωση μας οδηγεί στην ενίσχυση της πίστης και στην εδραίωση της αγάπης. Όσοι δεν την έχετε δει, σπεύσατε να τη δείτε.