Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν τα ΜΜΕ ασχολούνται με ζητήματα της σύγχρονης παγκόσμιας επικαιρότητας. Προφανώς δεν αναφέρομαι στο ειδησεογραφικό κομμάτι, που έτσι και αλλιώς ασχολούνται, λόγω του ότι κάποια είναι σημαντικά ιστορικοπολιτικά γεγονότα που σε πολλές περιπτώσεις επηρεάζουν τη καθημερινότητά μας. Κυρίως αναφέρομαι στο κομμάτι της μυθοπλασίας είτε αφορά τη μικρή οθόνη (τηλεόραση) είτε την μεγάλη οθόνη (κινηματογράφο). Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε με μια σειρά που παίζεται στο COSMOTE TV με τον τίτλο “Kabul”. H σειρά μας πηγαίνει στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, τη Καμπούλ και μας δείχνει τις δραματικές ώρες της αποχώρησης των Δυτικών στρατευμάτων και των Πρεσβειών τους και την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Αυτό σήμαινε την ήττα του Δυτικού Κόσμου απέναντι στο ακραίο Ισλάμ.
ΤΟ ΣΤΟΡΙ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ
Η παρουσία των Δυτικών δυνάμεων κράτησε 19 χρόνια, 10 μήνες και 23 ημέρες και έληξε με την επικράτηση των Ταλιμπάν και της ολοκληρωτικής ιδεολογίας τους. Την εφαρμογή της Σαρίας και των νόμων του Κορανίου, σε μια κοινωνία που είχε φιλελευθεροποιηθεί και επιστρέφει στη ζοφερή πραγματικότητα ισλαμικού ολοκληρωτισμού. Η σειρά είναι 6 επεισοδίων και μας δείχνει ότι στις 15 Αυγούστου 2021 οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους υπόσχονται στους Ταλιμπάν πως θα φύγουν από το Αφγανιστάν μέχρι τις 31 Αυγούστου. Οι Ταλιμπάν δεσμεύονται με αντάλλαγμα πως δεν θα καταλάβουν τη Καμπούλ. Όλα όμως ανατρέπονται, όταν οι Ταλιμπάν μέσα σε λίγες ώρες δεν τηρούν τη δέσμευσή τους και καταλαμβάνουν τη Καμπούλ. Εκεί ξεκινά μια αντίστροφη μέτρηση. Το χρονόμετρο γίνεται ο κύριος αντίπαλος για διπλωμάτες, στρατιώτες αλλά και απλούς πολίτες που θέλουν να αποδράσουν και να φύγουν από το ζοφερό αύριο και που το βλέπουμε κι εμείς στο σήμερα από τους Ταλιμπάν κυβερνώντες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ
Τι να πρωτοπείς για αυτή τη σειρά. Συμμετέχουν 10 ευρωπαϊκές εταιρίες παραγωγής, 55 ηθοποιοί από Ευρώπη, Αμερική και Μέση Ανατολή, καθώς και 4500 κομπάρσοι. Μας βάζουν στα γεγονότα και μας κάνουν μυσταγωγούς αυτής της τρελής πορείας προς την ελευθερία για κάποιους αλλά και στη φυλακή-κόλαση για κάποιους άλλους που δεν μπόρεσαν να γευτούν την ελευθερία. Αξιοσημείωτο είναι πως τα γυρίσματα έγιναν εξολοκλήρου σε περιοχές της Ελλάδας, στην Αθήνα, στο Βοτανικό, στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα, στο Τατόι και στο Ίδρυμα Χατζηκώνστα. Όλα αυτά τα μέρη μας παρουσιάζουν με απόλυτη ακρίβεια το τοπίο της Καμπούλ λίγο πριν πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Δυνατό σημείο είναι πως δεν αντιμετωπίζει μονόπλευρα τα γεγονότα. Μας παρουσιάζει παράλληλες ιστορίες καθημερινών ατόμων, που συγκρούονται με τα πιστεύω τους, με τα θέλω τους, με την ηθική τους, πολλές φορές και μεταξύ τους, με κύριο στόχο την υπεράσπιση των ανθρωπιστικών αξιών, αλλά κυρίως της ζωής τους, μέσα από το πρίσμα της κατανόησης πως τελικά τα πράγματα και η ζωή δεν έχουν πάντα το happy end που όλοι ζητούμε και που πραγματικά θέλουμε. Μάλιστα, βλέπουμε πως και μέσα στο χώρο των ακραίων ισλαμιστών φαίνονται και διαφοροποιήσεις και καχυποψίες, όπου οι τζιχαντιστές θέλουν να σκοτώσουν τους Ταλιμπάν, διότι τους θεωρούν συνεργάτες των Δυτικών. Επιπρόσθετα, και στις τάξεις των Ταλιμπάν βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι, ενώ αγωνίστηκαν να διώξουν τους Δυτικούς. Οι ίδιοι βλέποντας την διακινδύνευση της γενικότερης ασφάλειας, έδιωχναν μέλη των οικογενειών τους και τους έστελναν σε ασφαλές μέρος, προκειμένου να προστατευθούν. Και αυτό δείχνει τη γενικότερη αντίληψη πως οι επαναστάσεις και τα ιδανικά των αγώνων σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και εκείνοι που πρωταγωνιστούν για να τα εγκαθιδρύσουν, κατά βάθος δεν τα πιστεύουν.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ
Η Kabul μας δείχνει και την ελπίδα, ότι τελικά η ζωή και η θέληση για επιβίωση, ακόμα και κάτω από δύσκολες και ακραίες συνθήκες, είναι εφικτές και πως το μέλλον τελικά δεν προδιαγράφεται πάντα ζοφερό και μαύρο. Η ελπίδα ότι στο τέλος «ο λαός του Αφγανιστάν θα πάρει ξανά την εξουσία, γιατί έτσι πρέπει να γίνει», μια φράση από έναν άνθρωπο που τελικά μένει και δεν επιλέγει να φύγει, παρά τις δυσκολίες που ξέρει πως θα αντιμετωπίσει δείχνει ακριβώς αυτό, ότι η ελπίδα θα γεννηθεί μέσα στη μαυρίλα του ολοκληρωτισμού και από ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους φαίνεται αλλά δείχνουν τη θέληση να επιβιώσουν και να αγωνιστούν για αυτό το καλύτερο αύριο. Η σειρά αυτή είναι άκρως διδακτική, αν δεν τη δεις με «χρωματιστά γυαλιά» και αν την αντιμετωπίσεις με τη δέουσα προσοχή στη νοοτροπία πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως αυτά που τώρα τα νομίζουμε πως είναι δεδομένα, τελικά δεν υπάρχουν για πάντα και θέλει προστασία και εγρήγορση για τη διατήρησή τους. Οπότε, σπεύστε να τη δείτε και να την απολαύσετε στον απίστευτο βαθμό.